Jaśmin oznacza w języku Parsów „pachnący kwiat”. Niezwykły, słodki zapach kwiatów jaśminu w klimatach gorących i chłodniejszych zarówno relaksuje jak i podnosi energię, entuzjazm, euforię, oszałamia zapachem nawet rozumy myślicieli. W Indiach olśniewające białe kwiaty jaśminu znane są jako "Poświata księżyca nad zagajnikiem". Uważany jako afrodyzjak, opisywany jako uzupełnienie do napoju miłosnego, polecany jako składnik okładów na lędźwie i wzgórek łonowy mający funkcje ośmielające, stosowany do tworzenia atmosfery pełnej napięcia i magii sprzyjającej połączenia dwojgu ludzi.
Ta romantyczna roślina ma wiele odmian. Niegdyś najcenniejszą był Jasminum officiale, który kwitnie na przełomie wczesnego lata do jesieni. Na końcach pędów tej rośliny pojawiają się białe, pachnące kwiaty w kształcie białych gwiazdek. Płatki mają kwiatowo-owocowy, egoztyczny zapach. Dwa inne gatunki, cenne dla wyrobu perfum to Jasminum grandiflorum oraz Jasminum sambac pochodzące z gór północno-zachodnich Indii.
Na nasz kontynent rośliny te zawędrowały najprawdopodobniej koło 1560 roku, przywiezione przez hiszpan, a swoją największą popularność przeżywał w wieku XIX i na początku XX. Jasminum sambac jest narodowym kwiatem Filipin, także jednym z trzech narodowych kwiatów Indonezji.
Kwiat jaśminu był doceniany najprawdopodobniej już za panowania XXI dynastii w Egipcie, ok. 1000 lat p.n.e. Ponoć chiński władca z dynastii Sung kazał zasadzać krzewy w swoich pałacowych dziedzińcach i ogrodach, aby móc rozkoszować się ich zapachem jaśminu, w późniejszych okresach mieszany z olejkiem sezamowym i stosowany jako perfumy. W wielu kulturach jaśmin również wykorzystywano do ceremonii religijnych, a jego korzenie w medycynie chińskiej jako środek znieczulający, do leczenia bólów głowy, bezsenności czy przy bólach stawów.
